Mijn Mentawai tattoo 1 jaar later…

Precies een jaar geleden ben ik voor het eerst op reis geweest buiten Europa. Ik ging naar Borneo Maleisië om de hele vette conventie @borneohandtappingtattooweekend te bezoeken waar alleen traditionele indiginous tattoo artiesten aan mee deden, dus alleen tattooerders die handtappen, handpoken of andere tools gebruiken waar geen machine aan te pas komt waren daar aanwezig.

(Ik schreef een blog over mijn ervaring des tijds. Je kan die teruglezen op mijn website: www.kimtamtattoo.com.)

HET IDEE.

Nu een jaar later besef ik dat ik nooit gedeeld heb waarom ik me mijn mentawai tattoo heb laten zetten en wat voor een impact dat heeft gemaakt in hoe ik nu in het leven sta.

Het begon met het idee dat ik een initiatie wilde ondergaan in mijn moederschap en ik mijn vrouwenlijn ergens in wilde vast zetten. Ik voelde dat ik het ging doen in een tattoo. Hoe ik daarbij kwam? Geen idee. Ik krijg dit soort dingen door en dan blijft het in mijn hoofd.

Vanuit dat idee begon alles zich te ontvouwen en was ik ook niet heel hard opzoek en bewust bezig met het idee, hoe- wat- en- waar die tattoo moest komen.

DE INITIATIE.

Het initiatie deel had te maken met dat ik me steeds bewuster werd van het feit dat ik als persoon aan het veranderen was en er oude stukken van mij los lieten. Letterlijk. Het voelde alsof ik in een overgang zat naar een andere dimentie. Het dimentie van ouderschap. Mensen die de ervaring van kinderen krijgen en het hebben van ze, niet hebben gehad (ongeacht of kindje leeft in deze dimentie of ergens anders ) kennen deze wereld niet. Begrijpen de bewegingen daar binnen in niet en spreken de taal ook niet.

Tot een bepaalde hoogte kunnen zij zich voorstellen hoe het is om een moeder te zijn, maar voordat ik zwanger was had ik geen flauw idee wat mij te wachten stond. Er was ook niemand die mij op spiritueel niveau daarmee heeft voorbereid.

Als ik van ouder tot ouder spreek met mijn klanten bijvoorbeeld, dan voel ik een diepere connectie die ik nooit eerder heb ervaren voordat ik moeder was. Op basis van die observatie voel ik me soms ook echt een beetje aliën en vraag ik me af of andere moeders dat soms ook zo voelen.

Je voelt je hartstikke trots natuurlijk, maar er is ook een versie van jezelf die er niet meer is en soms nog wel de behoefte heeft gezien te worden. Aandacht en liefde nodig heeft zodat je op een vreedzame manier afscheid van haar kan nemen. Loslaten en afscheid nemen is nogal een thema op zichzelf in mijn persoonlijk ontwikkeling 🥲 Dit stuk komt nog steeds vaak terug als ik mij in oncomfortabele situaties bevindt waarin ook de meeste groei plaats vindt (gelukkig!)

MIJN VROUWENLIJN.

Betreft mijn vrouwenlijn is het ook een bijzonder verhaal. Ik had een diepe band met mijn Javaanse oma. De moeder van mijn moeders kant. Ondanks dat ze niet veel sprak over haar gevoelens en ervaringen van de oorlog in Indonesië (ze was toen nog een jonge peuter) heb ik van jongs af aan bepaalde dingen gezien en gevoeld die ik nooit kon plaatsen en ik er dus ook niet echt over sprak.

Op 22- 2- 2022 overleed ze op een vreedzame manier aan haar fysieke complicaties.

In de tijd dat zij fysiek niet goed ding zat ik in de fase van mijn persoonlijk ontwikkeling waarin ik oude patronen losliet. Na een intense groepsmediatie stopte ik met alcohol, anti- conceptie, drugs en koffie. Ik had toen ook al een relatie met mijn huidige vriend en woonde we net een paar maanden samen.

Na het stoppen van anti- conceptie begon ik maar net te ontdekken wie ik was zonder die zooi en pats! Ik was zwanger. In mijn ervaring was het dus een fabel dat je van anti- conceptie onvruchtbaar kon worden.

De rollercoaster aan hormonen was begonnen en gelukkig heb ik een fijne zwangerschap en bevalling gehad.

Mijn dochter werd geboren op 3-3-2023.

Je kan er met je rationele hoofd niks van vinden of je kan het zien als een teken. Een lijn (letterlijk haha) Dat is wat ik precies voelde en nog steeds diep voel in sommige momenten die ik met mijn dochter heb.

DE IMPACT.

Sinds ik die Mentawai tattoo heb is het innerlijk werk in een soort stroomversnelling gegaan en voel ik emoties en blokkades die wellicht vanuit mijn oma komen die zij dus ook aan mijn moeder heeft doorgegeven.

Ik ben terug gekomen als een ander persoon. Mijn therapeute ervaarde mijn energie als gegrond. Ze kon het zien aan de blik in mijn ogen. Als je een handtap sessie van 11 uur lang meemaakt, dan kan het niet anders dan dat je als iemand anders eruit komt.

Mijn dochter heeft voor mij (en mijn vriend) gekozen zodat wij (inclusief zijzelf) van bepaalde zaken kunnen helen.

Iedere keuze die je maakt in het leven heeft zóveel impact. Het zit ‘m echt in de kleinste dingen.

Als ik nou niet mijn fiets paars met geel had geverft toen ik 12 was, dan had ik mijn vriend dus nooit ontmoet en was ik nooit in mijn eentje naar de andere kant van de wereld gevlogen.

Hoe fascinerend is het leven in deze duale wereld.

DE OORSPRONG VAN DE MENTAWAI TATTOO

Siberut is een klein eiland, onderdeel van het Mentawai archipel naast Sumatra, waar mensen in de wildernis leven. Veel vrouwen dragen de tattoo daar en het wordt deels gezien als sieraden, maar ook als bescherming tegen evil spirits. Het wordt ook gezet door shamanen die in hun gemeenschap leven. Het zou goed kunnen dat ik in mijn vorige leven(s) misschien een verband heb gehad met de tribe. Tijdens het krijgen van de tattoo voelde ik me mega aligned en klopte alles namelijk.

Mijn grootste droom is naar Siberut eiland te gaan en de tribe daadwerkelijk te ontmoeten. Wil je meer lezen over deze tribe? Lees dan het artikel die geschreven is door Lars Krutak.

Een bekende tattoo anthropoloog in de tattoo scene.

https://larskrutak.com/titi-spirit-tattoos-of-the-mentawai-shaman/